Dag 12 Het toetje van NYC!

Vandaag is het laatste stukje van NYC! We hebben de Carmel auto om 2 uur gereserveerd en we moeten om 11 uur uitchecken. Dat laatste doen we natuurlijk eerder want we zijn weer om 7 uur wakker en tegen half 9 zijn we er wel klaar voor. We brengen alle bagage naar beneden om te laten opbergen en checken uit. Toevallig staat er een taxi voor de deur en die brengt ons tot voor de Apple Store.

In tegenstelling tot gisteren is het vandaag heerlijk weer! De zon schijnt en vandaag wordt het 26 graden en dat is al te merken, het is echt heerlijk. We lopen nog eventjes de Apple Store in (de speeltuin 2.0 voor de kids)

 

maar dan halen we bij een kraampje heel veel lekkere croissants en donuts en lopen we Central Park in. Het is er om 9 uur op zaterdagmorgen al druk!

 

 

 

Er is ook een 'run for breathe' aan de gang en dat maakt het extra levendig. We kijken bij de ijsbaan waar nu een soort kermis staat maar die is (gelukkig) nog niet open. Mauro wil graag om 10 uur kijken bij de FAO Schwarz. Hij vertelde gisteren dat hij op Youtube wel eens heeft gezien dat ze een echte openingsceremonie hebben en dat wil hij graag zien. Geen probleem nu we er zo dicht bij zijn. We staan om 10 voor 10 voor de deur en er staan al heel wat mensen. Inderdaad is het grappig om de zien hoe men iedere dag de store opent met een trompetlied en daarna staat al het personeel applaudisserend in een lange haag waar de klanten doorheen lopen.

Omdat de kids naar voren zijn gekropen raak ik ze even kwijt maar Andy is snel bij ze. Milan huilt en hij heeft een flinke blauwe plek op zijn knie en een dikke lip. In het enthousiasme is hij blijkbaar omver gelopen, terwijl hij normaal best wel wat kan hebben.

Ik ga met hem even koffie (en een zakje chips voor de schrik) drinken bij het hoekje van het FAO Schwarz Cafe.

Grappig is dat er zo'n man in uniform op Milan af komt en vraagt hoe zijn 'buddy' is. Hij had gezien dat hij huilde en maakt nu een lief praatje met hem en grapjes. Milan moet dan al snel weer lachen! Na FAO Schwarz ga ik even naar de UGG store. Ik zie superlieve slippertjes voor mijn kleine nichtje maar ja... Tegen de tijd dat we terug zijn heeft ze natuurlijk niks meer aan slippertjes. Ik ga wel verder zoeken in Orlando voor laarsjes voor de winter, misschien in de outlet nog iets voordeligs te scoren?

 

We lopen nog even naar het Rockefeller en zien een vreemd tafereel. Waar normaal alle vlagen vrolijk wapperen in alle kleuren rondom de ijsbaan zijn nu alleen nog maar een paar vlaggen over, alleen Amerikaanse vlaggen die halfstok hangen, de rest van de vlaggenmasten is leeg. We weten wel dat het gaat om de shooting in Aurora, dat nieuws hebben we niet gemist, maar het is wel een bizar gezicht.

Dan splitsen we even op, Milan wil nog even naar de Nintendo World en Mauro naar de LegoStore. Die liggen bijna tegenover elkaar dus ik ga met Milan mee. Hij gaat nog even lekker WII-en.

Ik laat hem maar even, hij mag straks nog lang genoeg stil zitten. Dan verschijnen de andere 2 ook in deze winkel en besluiten we een tentje te zoeken om te gaan lunchen. We zien de Five Guys en ik stel dat voor maar Andy is meer fan geworden van 'schep een bak vol'.... En ernaast zit zo'n eettentje, de kids zien daar ook genoeg om even lekker te eten. Het wordt wat bami met lekker vlees etc.

Als het op is nemen we de taxi terug naar het hotel. Nog een aanrijding terwijl we ergens liepen, wat een chaos daar! Is trouwens niet onze taxi op deze foto!

Daar zijn we eigenlijk wat de vroeg dus we blijven een half uurtje nog in de lobby zitten en dan komt de chauffeur van Carmel voorrijden met een auto voor 'Andy'. Het is zaterdagmiddag en weinig verkeer dus we zijn zo op LaGuardia, eigenlijk ook wel een beetje vroeg maar dat vinden we niet erg. We checken dkoffers weer buiten in, althans dat proberen we maar de man die er werkt wil ons - met een internationaal paspoort - niet verder helpen en hij stuurt ons naar binnen, naar special services. Vreemd, in Tampa was het geen enkel probleem, maar het zal wel. Wij gaan naar binnen en gelukkig staat er bij special services geen lange rij en zijn er wel 3 balies open, we zijn snel aan de beurt en de koffers kwijt, dit vliegtuig heeft een rij van 3 aan de ene kant en een rij van 2 aan de andere kant dus we zitten 2 aan 2. Prima voor ons. Dan is het wachten op het boarden om 4.45 naar Tampa!

De tijd vliegt doordat Delta hier overal hoge tafels met krukken heeft neergezet waar een stuk of 6 ipads op staan, je kunt hier gratis op internet (op je eigen ipad is er alleen betaald Wifi). Ook kun je onderin het scherm je eigen vlucht instellen zodat je een seintje krijgt wanneer het 10 minuten voor boarden is en dan de vraag of je nog iets te eten wilt bestellen. Dat kan nl. ook via de iPad, handig toch he, al die mogelijkheden. In dit Delta gedeelte zagen we ook al een restaurant met ipads op tafel met de menukaart. We boarden volgens schema en staan ook keurig op tijd op de runway. Milan slaapt al voordat we opstijgen en als hij anderhalf uur later wakker wordt roept hij, hé we zitten al in de lucht. Inmiddels waren we al over de helft ;).

Verwachte landingstijd was rond kwart over 7 maar boven Tampa bleven we in de lucht hangen, het vliegveld was wegens onweer gesloten. Om 8 uur werd ons verteld dat de piloot nog een laatste poging ging doen om te landen via het Oosten en anders zat er niks op dan uit te wijken naar Orlando! Er was anders geen kerosine genoeg meer, wat een geruststelling. Maar Orlando, dat maakte ons niks uit, zolang Alamo ons maar een auto meegeeft! Helaas kregen we 5 minuten later door dat we toch gingen landen, geen Orlando voor ons dus nog... Nog even geduld. Er was inderdaad een hoop onweer en regen maar we mochten als tweede vliegtuig landen en dat verliep soepel. Er was wel een hard applaus, deed me denken aan de chartervluchten van vroeger, daar werd ook altijd geapplaudisseerd... Ook zo'n piloot doet toch gewoon zijn werk? Uiteindelijk landden we dus een uur te laat.

We konden snel van boord en stonden snel bij bagageband 7 maar de koffers zouden nog ca 10 minuten duren. Daar gingen we nog even niet op wachten, we hadden honger. Weer terug de hal in en snel even wat te eten gehaald. Toen we een kwartiertje later terugkwamen was de hele meute weg en ook bijna alle koffers. Die van ons stonden daar keurig op de band. Op naar de garage. Vandaag hadden we voor de verandering Alamo. De eerste auto die we deze vakantie huurde was van Hertz en op de een of andere manier dacht ik daar wel een mooie auto weg te slepen maar het werd 'maar' een Ford Escape. Beetje saaie auto met al 40.000 miles op de teller. Maar ik was toen ook moe en allang blij dat ik daar mijn naam op het bord zag staan dat ik het toen maar zo heb gelaten. Vandaag had ik er meer zin in... Ook omdat er slechts 1 persoon voor me had - volgens mij Duitsers - die zich een 'pracht' auto lieten aansmeren. Ze moesten wel bijbetalen al had ik niet gehoord hoeveel. Toen ik aan de beurt was wilde ik wel dezelfde beautiful car!

De medewerker van Alamo zag zijn kans! Hij ging wel even achter kijken wat hij kon regelen. Hij wist natuurlijk nog niet dat wij helemaal niet gingen bijbetalen! Ja hoor, daar kwam hij trots vertellen dat hij dezelfde auto voor ons kon regelen voor maar $12 per dag extra. Een superdeluxe GMC Acadia... Ja mooi maar dat gingen we niet doen, zolang we maar geen Jeep kregen, hij speelde het spelletje mooi mee want volgens hem was er bijna alleen maar Jeep in onze rij. Hij zakte nog naar $120 voor 2 weken maar ik ging eerst wel even kijken dus hij maakte de rest van de papieren in orde en zei dat ik nog wel even terug mocht komen als ik echt geen Jeep wilde ;)

In de garage liepen we recht in de armen van de volgende aardige Alamo medewerker die ons wees naar de rij waar we uit konden kiezen..wat een giller, niet EEN Jeep! We zagen een mooie crossover, een witte Dodge Journey. Volgens de medewerker mochtend we die ook nemen. De Hyundai Santa Fe hadden we 2 jaar geleden al en er stonden ook nog Chevrolet en een Honda.... Andy was ook gelijk om voor de Dodge... Wat een heerlijke auto.

Tomtom aan, cruisen richting Orlando! Het was zelfs droog onderweg!

We hadden de Tom al voorgeprogrammeerd dus dat kon niet misgaan ...ehhh... De weg kwam ons steeds bekender voor! Ineens stonden we na 5 kwartier voor de poort van Windsor Palms, onze community van vorig jaar! Oeps....ik had de naam van deze 'favoriet' wel gewijzigd in 'huis Sandy Ridge' maar per ongeluk was het oude adres er in blijven staan. Dan nog maar een kwartiertje verder rijden. Uiteindelijk zijn we tegen 11 uur in de villa. Alarm eraf en even snel alles verkennen. We worden in eerste instantie niet echt blij van alles wat we zien maar dan vinden we onszelf ook een stel verwende nesten en moeten we morgen maar verder kijken.

Mauro kiest zijn kamer en is tevreden, Milan kiest de Buzz Lightyear kamer maar verhuist dan toch naar de 3e tweepersoonskamer. Ik kan het me voorstellen want tussen die nylon lakens van Buzz...leek mij ook,al niks. Ons king bed kraakt ook enorm maar ik ben moe dus morgen zie ik wel weer!

 

Posted with Blogsy