Dag 1 de groene klaver...

Om 5 uur gaat de wekker en zodra wij opstaan horen we ook de voetjes van Milan op de trap, hij is er klaar voor! Even voor zessen staat Fred voor de deur, die 'even' langs Schiphol rijdt voordat hij naar zijn werk gaat. Hartstikke fijn voor ons!

Op Schiphol checken we in bij de computer want blijkbaar kan dat niet bij Aer Lingus als je via Schiphol reist. We sluiten daarna aan in de rij om automatisch de koffers te labelen...gaat best wel snel. Dan de volgende hobbel, de douane. Blijkbaar begint er net een nieuwe shift want er gaat net weer een hokje open dus we staan bijna vooraan, soepeltjes zo! We gaan even ontbijten met een donut en croissantje van de Mac en dan lopen we nog even langs de winkeltjes. Dan op naar D31... Rustig aan boarden.

Het eerste vluchtje stelt natuurlijk niet veel voor dus tegen tienen lokale tijd landen we in Dublin. We komen in een mooie hal met beneden winkeltjes en boven de Burger King en nog wat andere eettentjes. Daar halen we wat te drinken en eten en Facetimen met opa en oma. Handig toch dat ze ook een iPad hebben!

Dan kunnen we door naar Amerika, en wel het stukje dat in Ierland ligt. We gaan naar de pre clearance en staan daar in net zo lange rij als normaal in de US. Het grote voordeel is nu dat de kids nog erg fit zijn, dat scheelt een stuk in ons humeur! We wijzen op een foto instemmend onze koffers aan en dan mogen we door naar de gate! Welcome to the US of A, al moeten we hierna nog 8 uur en 5 minuten vliegen. Voor 12 uur zitten we al in het vliegtuig, we kunnen! Maar dan vliegen we niet om half 1 omdat we nog moeten wachten op mensen die ook deze vlucht willen halen, zo vertelt de piloot. Naast ons zijn nog 8 stoelen leeg...

Om half 2 is iedereen aan boord, een stel Hollanders miste 5 van de 7 koffers op de foto en die zaten wel in het vliegtuig maar stonden dus niet op de foto. Koffers er dus weer uit en alsnog identificeren en dan mogen de 8 ook aan boord... Ze balen enorm maar gelukkig zitten ze! Ze moeten snel, snel gaan zitten zodat we kunnen gaan taxiën. Zo gaan we dus een uur te laat de lucht in maar de planning is dat we nog steeds 20 minuten voor schema zullen landen.

Uiteindelijk verliezen we die tijd omdat we nog een extra rondje boven Orlando moeten vliegen en er daarna geen gate beschikbaar is.
Daardoor staan we nog bijna 20 minuten te wachten voordat we aan een slurf kunnen. Maar de deur zit bij rij 11 en wij zitten op 15 en 16 dus dan staan we ook zo buiten. Wat een heerlijk gevoel als je lang immigrations loopt en zij zitten achter glas en wij lopen zo naar de koffers! Mijn koffer duurt vrij lang maar als we dan doorlopen naar de garage staat bij Hertz in de gold kiosk mijn naam op het bord met een nummer. Op dat nummer staat onze auto, maar die zit op slot.

 

Ik dus maar weer terug, mochten we een andere meenemen, zelfde type. Het is een Ford Escape, zelfde als vorig jaar. Ik vind het een beetje een recht toe recht aan bak.... Maar ach voor die 8 dagen.

De TomTom stellen we in op Cocoa Beach en de jongens vallen snel in slaap op de achterbank. Bij het hotel aangekomen krijgen we een leuke suite op de 5e etage en de auto kunnen we gratis parkeren in de aangrenzende garage, ook op de 5e etage. Dat is makkelijk!

We verkennen de suite, we hebben uit zicht op de de binnenzijde van het hotel, daar zit een grote surfshop, een restaurant en een Starbucks (jippie!).

Dan lopen we naar de overkant en eten snel even een hamburger bij de Mac... Milan schrikt ervan als er appeltjes bij zijn Happy Meal zitten ;)

Daarna gaan we nog even in de Winn Dixie kijken, hier kunnen we morgen mooi ontbijt halen! Andy en Mauro lopen nog even langs het strand en Milan en ik gaan alvast terug naar de kamer maar het is nu half 10 en iedereen is nog wakker. We kruipen maar in bed, morgen actie! Meer fotos volgen morgen!

 

 

 

 

 

 

 

Posted with Blogsy